Typ tekstu: Książka
Autor: Urbańczyk Andrzej
Tytuł: Dziękuję ci, Pacyfiku
Rok: 1997
Koniec.
I wtedy dostrzegam, że wiążąc bambus pomyliłem stalówki. Nie ma siły za Boga, za cesarza, chińskiego smoka, wszystkie bilety obiegowe NBP. Nie da rady. Zalewa mnie pot, zła krew, oburzenie, żal, i wszystko tego kalibru. Fiasko, klapa. Wspinacza atrapa.
Ściągam linę, ile się da - pętla obniżyła się znacznie. Na saling jeszcze nie decyduję się włazić. Zresztą chyba nie starczyłoby mi już sił. Mam jednak do dyspozycji spinakerbom. Jeśli połączę go z bosakiem, na szczycie tego umieszczę ostry nóż, jeśli z tym wszystkim wlezę na bom, jeśli sięgnę, jeśli nie spadnę, jeśli przetnę... Tak, to wtedy nie będzie już najmniejszego jeśli
Koniec.<br> I wtedy dostrzegam, że wiążąc bambus pomyliłem stalówki. Nie ma siły za Boga, za cesarza, chińskiego smoka, wszystkie bilety obiegowe NBP. Nie da rady. Zalewa mnie pot, zła krew, oburzenie, żal, i wszystko tego kalibru. Fiasko, klapa. Wspinacza atrapa.<br> Ściągam linę, ile się da - pętla obniżyła się znacznie. Na saling jeszcze nie decyduję się włazić. Zresztą chyba nie starczyłoby mi już sił. Mam jednak do dyspozycji spinakerbom. Jeśli połączę go z bosakiem, na szczycie tego umieszczę ostry nóż, jeśli z tym wszystkim wlezę na bom, jeśli sięgnę, jeśli nie spadnę, jeśli przetnę... Tak, to wtedy nie będzie już najmniejszego jeśli
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego