I ta triumfalnie sącząca się z głośników umieszczonych gdzieś pod sufitem supermarketu piosenka jakiejś nimfetki, opiewająca zapewne uroki fizycznej miłości, jest właśnie w tym dniu, w tej godzinie podsumowaniem mojej drogi życiowej? Łudzony przez kulturę i naturę, nęcony przez podniosłe i przyziemne wabiki, przygotowywałem po prostu wygodny dom dla swojej samiczki i małych. No, ale okay, było w porzo. Nie narzekam. <br><br>- Wstawaj - mówi wesoło Gocha, potrząsając połami mojego namiotu - małego ortalionowego mikrusa bez tropiku, którego jedyną zaletą jest niska waga. Poza tym w namiocie jest ciasno i zimno, a rano na suficie osadza się od środka mnóstwo wody. No ohyda. Zerkam