są przekonani do wspólnych działań, do współpracy między kilkoma samorządami, zbiorowego występowania o dotacje. Wolą to robić indywidualnie, co jest krótkowzroczne. Przykładem niech będzie los kontraktu dla tzw. ściany wschodniej, którego projekt rozesłano do wszystkich gmin wschodniej Polski, a upadł on, bo zakładał wspólne działanie co najmniej kilku gmin. Nasze samolubstwo i samozadowolenie widoczne jest również w zachowaniu przedstawicieli polskich organizacji pracodawców i przedsiębiorców. Jak mówią w unii, koncentrują się oni głównie na obronie status quo, swoich prezesowskich stanowisk. Tymczasem Bruksela czeka na wyłonienie się silnego partnera do dialogu. Dotychczas nie udało się jednak zorganizować w Brukseli przedstawicielstwa polskiego biznesu, sektora