funkcjonowania organizmu na poziomie somatycznym, zwykle sygnalizowanym przez poczucie zdrowia czy też sprawności lub jego braku. Samoświadomość stanu chorobowego jest, w świetle poglądów Zaborowskiego, pochodną obrazu własnego schorzenia, obrazu, który powstaje na podstawie posiadanych przez daną osobę informacji zewnętrznych, zmodyfikowanych poprzez jej wrażliwość somatyczną i ogólną wrażliwość emocjonalną, a także samoświadomość aparycyjną.<br>"Samoświadomość somatyczna, stanowiąca jedno z istotnych kryteriów dojrzałości psychologicznej, jak i świadomość aparycyjna, chociaż ulegają przesunięciom w czasie, są względnie stabilne i trwałe. Kształtuje się ona odrębnie u chłopców i dziewcząt. Chłopcy poświęcają zazwyczaj więcej uwagi sprawności fizycznej, sportowej, sile, wytrzymałości, dziewczęta natomiast interesują się wyglądem zewnętrznym, zgrabną sylwetką