Motywacje i atmosfera bardzo różne. Często nie do pojęcia. Często przekora, drwina. Czasem choroba psychiczna (Crowhurst).<br> Jeśli chodzi o mnie, to stroniąc od bohaterstwa staram się jednak widzieć ogrom i potęgę oceanu. Staram się mówić o rejsie jako o ogromie pracy. Chcę wykorzystać każdą wolną chwilę i nie ukrywać, że samotna żegluga to kupa roboty. Roboty często ciężkiej, brudnej, czarnej roboty.<br> Gdy analizuję rejsy innych, mniej interesuje mnie, jaka była trasa poszczególnej podróży, więcej natomiast, w jakim stylu została odbyta (dobrze zaplanowany przelot bez awarii czy tłuczenie się latami za wszystkimi możliwymi kłopotami, jakie mogą się przydarzyć). Najbardziej interesuje mnie jednak