imponującą czuprynę jak większość współtowarzyszy! Ale wszystko, co okrywa mi czaszkę, to odrastające miesięczne, sterczące na wszystkie strony kosmyki. Przypomina mi się, że manifestując swą wolę i dumę samurajowie przechadzali się wolno, wolniuteńko, boso w największe mrozy. Rozgrzewając się tym przykładem wytrwałem do końca spaceru, manifestując może nie owe cnoty samurajskie, ale pogardę dla wywiezionych znad Wisły dobrych rad. Mimo to nie będę ukrywał, z wielką radością powitałem wnętrze mego pokoju buchające gorącem i głaszczące skostniałe stopy łagodnym dotykiem tatami.<br> Niespodzianka! Okazuje się, że zakupione wspaniałości jemy na miejscu w dużej sali naszego składającego się z kilku pokoi apartamentu. Wszystko ugotowane