świeżo, kiedy opowiadał coś z ożywieniem.<br>Dr Rowland wszedł do sypialni. Z lustra spojrzała na niego niestara jeszcze twarz o znużonych oczach. Czytał dziś dużo i miał zmęczony wzrok. Mimo wieczoru włożył ciemne okulary. Przez okna sypialni wychodzące na taras słyszał brzęk kieliszków ustawianych na stole. Lekki brzęk, jak dzwonki sanek, które pamiętał z dzieciństwa. Zabawna rzecz, jak to dzieciństwo często do niego wracało. Może dlatego, że nie mieli dzieci, a tak bardzo dzieci lubił. Nie lubił ich tylko operować, za dużo go to kosztowało nerwów.<br>Wyszedł na taras. Światło padało na okrągły stół z małej lampki zawieszonej pod dachem. Kieliszki