W końcu nie wytrzymałam:<br>- Pani Honorato! Chcę obejrzeć siebie w telewizji, niech pani będzie cicho!<br>Spojrzała na ekran i nagle mnie poznała. Zamarła. Pierwszy raz zmaterializowało się to, o czym mówiłam tyle razy. Byłam tam i siedziałam jednocześnie koło niej. Powoli spoglądała to na mnie, to na ekran. Słyszałam jak sapała z wysiłku i słyszałam jak pracował jej mózg... I nagle... roześmiała się podejrzliwie jak ktoś, kto i tak jest górą i poszła spać. Wolała nie rozumieć. A może to grzech?<br>Rano była na mnie obrażona.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Nie rozumiałam Jej&lt;/&gt;<br><br>&lt;gap&gt;<br>To Jej piosenka, którą śpiewałam w "Białej bluzce".<br>Stałam w dniu ostatnich