nie widać.<br>Uśmiechnęli się wreszcie, pierwszy raz od godziny. Nawet <br>lekko senny Paluch zainteresował się rozmową.<br>- Kubek masz? - spytał Adam.<br>- O! - podniósł wyszczerbione naczynie, rozpromieniony <br>i pełen nadziei, i pociągnął gorliwie nosem.<br>- Pij. - Nalał do połowy, mały cmoknął, <br>przystawił potężny kubas do ust, schował pół <br>głowy w otwór i pił, sapiąc i gulgocząc.<br>- &lt;orig reg="jeszcze"&gt;Jesce&lt;/&gt; - pokazał dno.<br>- Akurat - odsunął go Pinokio. - Spływaj, <br>strażaku. Utopisz się w tym swoim wyrku w nocy na śmierć. <br>Materac rozmięknie.<br>Zajączek wyciągnął brodę w dół, do samej <br>podłogi. Cały był wszystko rozumiejącą rezygnacją.<br>- &lt;orig reg="przyjdę"&gt;Psyjdę&lt;/&gt; jutro. - Spojrzał z ufnością <br>na Pinokia. - &lt;orig reg="pożyczę"&gt;Pozycę&lt;/&gt; &lt;orig reg="jeszcze"&gt;jesce&lt;/&gt; raz...<br>Zniknął pod stołem.<br>Zaśmieli