dlatego jego prototypowi w Atenach przypadła w r. 414 przed Chr. tylko druga nagroda.<br>Jest to partytura dramatyczna ciągle pełna nieodpartego uroku. Arystofanes, jak Kazimierz Wierzyński, znał się na ptakach i odczuwał je poetycko (nie wszystkie wprowadzone przez niego gatunki zdołano zidentyfikować). Miał twórczą wyobraźnię idącą w parze z werwą satyryczną, powiedzmy Adolfa Nowaczyńskiego. Sporo z tej werwy zwietrzało (Koun transponując "Ptaki na język nowogrecki opuścił wszystkie zaczepione w nich nazwiska, które w angielskim przekładzie Gilberta Murraya tworzą wcale spory słownik). Sporo aluzji &lt;orig&gt;zgłuchło&lt;/&gt; na zawsze. Ale to co z tej sztuki ostało się mimo działania czasu, każe ją odczuwać jako