przejął ideą Rericha, że pożyczył pięćset złotych nie po to, by ratować chore na gruźlicę żonę i córkę, ale żeby prawdę objawić i upowszechnić. Chodził po Warszawie rozdając broszurki własnego układu i nakładu: "Opamiętajmy się, kochani, do czego to prowadzi?"<br>Na Senatorskiej spotkał go dziennikarz i pod świeżym wrażeniem napisał sążnisty artykuł o sile samotnej rozpaczy, o barbarzyństwie naszych czasów, o zapomnianym sercu ludzkim, które nie jest tylko pompą ssąco-tłoczącą o sile sto tysięcy kilogramometrów na dobę... - wszystko bardzo pacyfistycznie i humanitarnie. Na jedno mętniactwo naszło drugie mętniactwo i w końcu nic już nie można było rozeznać.<br>&lt;page nr=401&gt; <br>Szczęsny spojrzał na