choroby, zaś to z kolei może oznaczać potrzebę dalszej obserwacji i dłuższy pobyt na tym oddziale. Byłem na siebie wściekły. Tym bardziej, że nie przewidziałem oczywistej reakcji lekarza dyżurnego. Mało, że zawracam mu głowę na dyżurze, kiedy sposobi się raczej do spania, to jeszcze mówię mu jako chory z podejrzeniem schizofrenii, że czuję się zagrożony i w dodatku oczekuję od niego konkretnych decyzji, mających zapewnić mi bezpieczeństwo. Czysty idiotyzm. Tym bardziej, że na jego miejscu postąpiłbym dokładnie tak samo: zignorowałbym takie gadanie i dałbym pacjentowi coś na sen.<br><br>W nocy obudziło mnie niesamowite uczucie. To było uczucie śmierci. Nie da się