wyświetlano na przykład dramat w dwunastu aktach i po każdym akcie następowała przerwa na lemoniadę i cukierki, poprzedzona napisem "dalszy ciąg za chwilę". Potem przerwa następowała już tylko raz podczas seansu, a potem zniknęła w ogóle. Na pierwszym seansie wyświetlanie zaczynało się przy akompaniamencie fortepianu, i w miarę tego jak schodzili się muzykanci, orkiestra się kompletowała aż do "tutti" mniej więcej w połowie "obrazu". Te pierwsze moje praseanse filmowe odbywały się w kinie "Coloseum", po parzystej stronie Nowego Światu, między Alejami i Chmielną, a nieco później w kinach, które były własnością ojca: "Wodewil", też na Nowym Świecie i "Corso" na Wierzbowej. Pierwsze