bardzo przyczyniło się do pokonania jej w stosunkowo krótkim czasie. W czasie wspinaczki słyszeli młodych taterników: mgła nie pozwalała nic dostrzec, ale ze świetnie dochodzących do nich odgłosów mogli wywnioskować z całą pewnością, że wszystko tam idzie dobrze, choć może nieco zbyt wolno.<br>Drugi zespół - ten z Mnicha - dotarł do schroniskowego ciepła dopiero koło północy; taternicy ci nawiązali kontakt głosowy z Edwardem T. i jego partnerem, uzyskując informację od nich, że znajdują się już na ostatnich metrach trudności i albo skończą drogę, albo zabiwakują, są przygotowani na tę ewentualność, mają puchowe kurtki.<br>Nie było więc powodu do niepokoju. Ratownik dyżurny - był