rosyjskich krytyków. Rzeczywiście. Rok przed powstaniem utworu sześćdziesięcioletni wówczas kompozytor doznał pierwszego zawału mięśnia sercowego. W dniu 3 lutego 1967 roku Szostakowicz napisał do zaprzyjaźnionego z nim muzykologa, Izaaka Glikmana:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Świadomość zagrożenia, świadomość zbliżającego się nieubłaganie kresu skłania do podsumowań. Takiego obrachunku dokonał już u schyłku poprzedniego wieku (i u schyłku epoki) poeta. Dostrzegł on w dotychczasowych dziejach zachodniej cywilizacji trzy wartości, trzy ideały: piękna, miłości i prawdy; o pięknie bowiem, miłości i prawdzie mówi ostatnia strofa Błokowskiego Gamajuna. Przeciwstawił im jednak niepokój i krew. <br>Szostakowiczowi, który niewątpliwie przez całe swe życie dążył do osiągnięcia tych szczytnych ideałów, nieobce były niepokój