się tobie przyśnić. A przy koniaku i porto i tak długo trzeźwy nie pozostaniesz.<br>Roześmieli się i szli teraz szybko ścieżką, rozjaśnioną światłami biblioteki, w której Julian rozpoznał sylwetkę de Beera. Akurat wstał od stołu i zwrócił się ku drzwiom, przez które weszło dwu nieznanych mu mężczyzn, ale właśnie służący ściągnął kotary i na dworze zrobiło się nagle bardzo ciemno. Olibisi ścisnęła Juliana lekko za rękę, pocałowała delikatnie w policzek, wbiegła do holu i zniknęła w półmroku schodów.<br>Przy drzwiach biblioteki Julian spotkał Amelię:<br>- Brydżyści już się niecierpliwią.<br>- Olibisi ma rzeczywiście wspaniały głos - odpowiedział od rzeczy Julian.<br>- Przyznam, że jest coś