kontakcie z pionowym klifem lodowym jest intensywniejsza niż pod dnem lodowca szelfowego - intensywniejsze jest więc i topnienie. W przypadku lodowców wspartych o dno ten rodzaj tajania może zachodzić tylko w dolnej części klifu czołowego. S. Neshyba i E.G. Josberger (1980) podają następujące wzory empiryczne do obliczania tempa topnienia pionowych ścian lodowych:<br>&lt;gap&gt;,<br>gdzie: M - prędkość topnienia w m/rok, T' - różnica pomiędzy temperaturą wody morskiej a temperaturą jej zamarzania;<br>&lt;gap&gt;,<br>gdzie: M+ - prędkość topnienia uśredniona dla całej pionowej ściany lodu o wysokości h (w m/dobę), h - wysokość ściany lodu (w m).<br>Należy dodać, że nawet przy T' = 0 obserwuje się ubywanie