płyty, długie ciągi schodów i płaszczyzny tarasów. <br>Obejrzał się kilka razy, ale nie dostrzegł żadnego <br>poruszenia ani pościgu. Dziewczyna zatrzymała się dopiero <br>na skraju lasu, pod gałęziami drzew. Zaszyli się w gęstwinie, <br>Awaru był już suchy. Oparci o pnie drzew patrzyli na siebie <br>łowiąc powietrze otwartymi ustami. Szafirowe oczy dziewczyny <br>ściemniały ze zmęczenia.<br><br>Awaru odwrócił spojrzenie i rozchyliwszy oburącz gałęzie, <br>wyjrzał na otwartą przestrzeń.<br><br>- Nie będą... - odezwała się dziewczyna <br>przerywanym głosem - nie będą już nas ścigać.<br><br>- Znasz ich?<br><br>- Znam - skinęła głową. - Są <br>tu od dawna.<br><br> - Co tam robiłaś? - zdziwił <br>się Awaru. - Mogli cię przecież schwytać?<br><br>- Znam ich już dobrze - odparła dziewczyna