nie wzbraniaj umierać!<br>Wszak rozumiesz? Nieprawdaż?<br>Dziewczyna rozumie.<br><br>II<br><br>I znów mówię: Gdy w nagłej stu zmierzchów żałobie<br>Czekałaś na me przyjście, nim się Bóg nadarzy -<br>Mnie tylko, mnie jednego nie było przy tobie!<br>Zapóźniłem się... Winna jakaś mgła bez twarzy...<br><br>Nieraz w obcych mi cieniów biegnę rozwiewiska<br>I zatracam ścieżynę do własnej rozpaczy.<br>Czemuż jestem daleki? A ty - czemu bliska?<br>I tak zawsze i zawsze i nigdy inaczej!<br><br>Czemu wczoraj tę brzozę wśród słońca błyskotów<br>Ozdobiłem, pląsając, w perły i korale?<br>Dziś dla ciebie mi zbrakło strwonionych klejnotów,<br>Puste są moje dłonie i czcze moje żale.<br><br>Czasem bywają takie na