przeszkód skalnych. Zagadnienie to rozpatrywali L.W. Morland i G.S. Boulton (1975), przyjmując elestyczne zachowanie skał podłoża (rys. 9.3). Zmiany naprężenia normalnego wzdłuż profilu przeszkód zależą od prędkości ruchu lodowca i &#132;długości fali&#148; nierówności (undulacji) (por. teoria Nye'a i Kamba w rozdz. 7.3). Maksymalne naprężenia ścinające w skale (tz) pojawiają się w pobliżu środka dystalnej części przeszkody. Jest to rejon, w którym winny pojawiać się pęknięcia skały z powodu różnicy naprężeń ścinających. Jeżeli poślizg jest odpowiednio intensywny, odspojenia otwierają się w pobliżu występowania tz , co ułatwia usuwanie odspojonego materiału.<br> Większy blok wleczony po skalnym dnie lodowca