sąsiedni kieliszek, podniesiony czyjąś ręką, uderza lekko o jego własny.<br>Jednocześnie dobiegł jego uszu głos: - Pan pozwoli, że z nim wypiję?<br>Obok stał wysoki brunet w mundurze pułkownika i uśmiechał się doń jakoś dwuznacznie.<br>Podnieśli kieliszki do ust i wypili. Pułkownik wyciągnął rękę - Jestem Wareda.<br>- Jestem Dyzma - odpowiedział jak echo, ściskając dłoń.<br>- Winszuję panu - pochylił się ku Dyzmie pułkownik. &lt;orig&gt;Świetnieś&lt;/&gt; pan tego Terkowskiego osadził. Widziałem.<br>Dyzmie wystąpiły rumieńce na policzkach.<br>&lt;page nr=13&gt; "Aha - pomyślał - ten mnie zaraz wyprosi. Ale jak oni to grzecznie zaczynają..."<br>- Cha, cha - cicho zaśmiał się pułkownik Wareda - jeszcze teraz krew pana zalewa na wspomnienie tego cymbała. Winszuję, panie... Dyzma