rozkazał Kękuś. - Strupel, zajdź go od tyłu.<br>- Nie bój się, dzisiaj nie ucieknę - rzekł Polek dziwnie grubo.<br>- Ja wiem, ale to na wszelki wypadek.<br>Pułkownik Rysio sprowadzał już na dół, w kierunku pól, płaczącą ostrożnie Wisię. Szlochała tak jakoś ładnie i z takim smutkiem szukała w teczce chusteczki, że Polkowi ścisnęło się raptem serce.<br>Cały las pachniał wiosennym deszczem. Wielkie stateczne świerki zamiatały i tak już schludną powałę nieba. Gdzieś w gęstwie czerwonych suchych gałęzi kuł pracowicie dzięcioł.<br>- Siadaj - rzekł Kękuś, sadowiąc się na pniu spryskanym mchem.<br>Przyjrzał się uważnie Polkowi spode łba.<br>- Powiedz ty mi z łaski swojej, dlaczego to przychodzi