zostać do następnej selekcji. Zawróciłam i z rękoma wzniesionymi do nieba ruszyłam na niego znowu. Nie mógł mnie poznać. Nago byłyśmy wszystkie do siebie podobne, nie miałyśmy twarzy. To nie mogło przyjść mu do głowy. Przeszłam koło niego, kiedy oglądał inną, i wyszłam przez jedyne wyjście, jakie miałam. Dokonałam własnej selekcji, sama siebie wybrałam. Obejrzał się za mną, lecz z przodu nadchodziła następna, w wyznaczonym przez niego tempie - eins, zwei, drei - nie mógł tracić cennego czasu.<br><br>Jechałyśmy ludzkim pociągiem i nawet nie było za ciasno. Może niewiele nas już zostało. Zatrzymaliśmy się w Katowicach i zobaczyłam ludzi. Chodzili w normalnych ubraniach