do koncepcji Craika i Lockharta uzależniających zapamiętanie od przetwarzania informacji na poziomie cech fizycznych, przestrzennych lub semantycznych komunikatu, a także odniesień indywidualnego doświadczenia odbiorcy w sytuacjach niskiego zaangażowania, wiadomość reklamowa nie osiąga poziomu odbioru semantycznego. Zapamiętana zostaje mniejsza ilość informacji w sposób mniej trwały w porównaniu z percepcją na poziomie semantycznym i wyższym. Powoduje to wzrost znaczenia częstości ekspozycji komunikatu oraz stosowania przy tworzeniu wiadomości reklamowej kodów niesemantycznych, umożliwiających odbiór i interpretację wiadomości w sposób zbliżony do automatycznego lub automatyczny. <br>Problem jakości przetwarzania komunikatu reklamowego wiąże się ze stopniem koncentracji uwagi odbiorcy zarówno na samej wiadomości, jak i na sytuacji, w