możliwy = nierealny). Zjawisko "sumy po historiach" dobrze ilustruje wyjątkowe predyspozycje literatury do oswajania odbiorcy z możliwością wielości rzeczywistości, w innym oczywiście niż Witkacowskie rozumieniu tego określenia, raczej jako "rozsmarowanie możliwości".<br>Pospieszne te uwagi zakończę prowizoryczną konkluzją, że w sensie ontologicznym literatura ujawnia raczej predyspozycje do hibernacji czasu, co, abstrahując od semantyki czasów przedstawionych w dziełach, warto czasem uwzględnić, zważywszy na walory tego rodzaju ćwiczeń dla naszej ułomnej wyobraźni czasoprzestrzennej. Literatura, przy całej perfekcji w fingowaniu upływu czasu, prędkości i tempa, w rzeczywistości czas i prędkość zamraża. I w tym jest jej siła. Gdyż tworzy wyspy trwałości.<br>A więc nie "szybko i