zawołał docent Jagódko. - I panu radzę się zająć czymś poważnym! Co panu w ogóle przyszło do głowy? Pisze pan o szczęściu jak ślepy o kolorach! A te brednie o szczęściu przez bezowocną pracę? Pan chce być ideologiem fabryki bubli?!<br>O mało się nie rozpłakałem. Jak wszystkie moje marzenia, tak i sen o doktoracie rozpływał się w gęstej mgle. Nie nadawałem się do niczego. Docent Jagódko zauważył moją szczerą rozpacz.<br>- Ten elaborat wrzucimy do kosza - oświadczył. - Musimy zaczynać od początku. Tabela rasa. Zresztą... szanuję pański wiek. Trudno zaczynać od nowa, kiedy się ma lat pięćdziesiąt. Wiem też, że życie pana nie pieściło