ten temat wielu autorów jeszcze w XIX wieku. Nie należy więc modnemu kierunkowi przypisywać zasług, które mu się nie należą. Nie należy również przeceniać faktu, iż postmodernizm zaleca dowcip, ironię i poczucie humoru. Poczucie humoru pojęte jako obowiązek intelektualny może robić wrażenie nieznośnej wesołkowatości. Co więcej, może ono wykluczać wszelką sensowną dyskusję, jeśli obiektywny problem będzie się chciało zamienić w zbiór anegdotek, dowcipów czy błyskotliwych powiedzeń. Wśród efektownych porównań i pełnych ironii przeciwstawień można wówczas każdy problem zasłonić atrakcyjnym pustosłowiem. Pytanie o odpowiedzialność moralną, kryterium prawdy, granice wolności zostanie wówczas skwitowane błyskotliwą anegdotą. <name type="person">Michel Foucault</>, autorytet ceniony wśród francuskich postmodernistów, wyrażał