z nich reprezentuje Księga Przysłów, wyrażająca w błyskotliwy sposób praktyczną filozofię życiową, drugą - Księga Hioba, zajmująca się bardziej teoretycznie jednym z najważniejszych problemów życiowych. Najbardziej wyrazistym przykładem abstrakcyjnej spekulacji jest w Starym Testamencie pierwsza część Księgi Przysłów, gdzie w ósmym rozdziale spotykamy uosobienie Mądrości i plastyczny opis tej hipostazy. Przysłowiowe sentencje, uogólniając trafne spostrzeżenia życiowe, ujęte w formy barwnych i malowniczych wypowiedzi, znali Hebrajczycy od bardzo dawnych czasów. Znały je także inne dawne ludy starożytnego Bliskiego Wschodu, a niektóre z tych sentencji mogły być wzorem dla przypowieści hebrajskich. W różnych księgach Starego Testamentu zachowała się część takich dawnych maksym i przypowieści