umożliwia opisanie dzieła sztuki jako systemu względnie izolowanego.<br>Ważna staje się tutaj próba opisania i pogodzenia obiektywnie<br>istniejących elementów dzieła sztuki z subiektywnością odbioru, po<br>zaistnieniu doświadczenia estetycznego. Można dalej twierdzić, że<br>zasadna jest próba postulowania istnienia dzieła sztuki jako struktury<br>rudymentarnej, która może być z nim utożsamiona. Można nawet<br>sformułować sąd metafizyczny, mówiący o tym, że dzieło sztuki jest samą<br>strukturą rudymentarną, ale na gruncie teoriopoznawczym nie możemy<br>postawić takiej tezy, gdyż struktura rudymentarna jest bezpośrednio<br>niepoznawalna. Odbiorca ma jedynie do czynienia ze strukturą<br>zaktualizowaną - każdy odbiorca ze swoją, inną strukturą<br>zaktualizowaną, nawet tego samego dzieła sztuki. Struktura rudymentarna<br>jest