że Germanie w najwyższym stopniu przestrzegali wskazań wyroczni (auspicia sortesque ut qui maxime observant). "Zwyczaj losowania jest prosty: gałąź odciętą z owoconośnego drzewa krają na małe kolanka, umieszczają na nich jakieś odróżniające znaki i rozsypują na chybił trafił na białej szacie. Potem, jeżeli zasięgają rady w sprawach publicznych, kapłan plemienia (si publice consuletur, sacerdos civitatis), a jeżeli prywatnie - sam ojciec rodziny wzywa bogów i spoglądając w niebo po trzykroć poszczególne gałązki podnosi i tłumaczy umieszczone [na nich] uprzednio znaki. Jeżeli one zabraniają [podjęcia działań, których dotyczy wróżba - K. M.], nie zasięga się już żadnej wyroczni w tej samej sprawie tego samego