Białym Dunajcu i dwuletni kurs kroju i szycia w Zębie. Jakiś czas zajmowała się krawiectwem, później pracowała jako kelnerka w zakopiańskich restauracjach. W 1965 roku wyszła za mąż i przyszła na gazdówkę do Szaflar. Wychowali z mężem pięcioro dzieci i nadal jeszcze gazdują, bo pani Anna nie mogłaby &lt;dialect&gt;"przepatrzeć, ze siana nie skosone"&lt;/&gt;.<br>Jej przygoda z poezją zaczęła się gdzieś około roku 1976, kiedy to na Zjeździe Związku Podhalan w Ludźmierzu usłyszała Tadeusza Staicha, który gorąco zachęcał do pisania o ginących zwyczajach góralskich. Z początku swoich prób nie pokazywała nikomu, aż w końcu ośmieliła się "ujawnić" z wierszem na zakończenie roku