wydawało się, że niebo zamknięto tam na zawsze..."<br>&lt;tit&gt;Lekcje&lt;/&gt;<br>A więc znów siedzimy w ławkach szkolnych: sami chłopcy, żaden z nas nie ma więcej niż dziesięć-jedenaście lat, bo naszą setkę Ojca Świętego podzielono na cztery klasy; najmłodsi ledwie osiągnęli wiek szkolny - to pierwszacy; najstarsi, ci drągale, oznaczeni numerami od siedemdziesięciu pięciu do stu - to już prawie kawalerowie pod wąsem, ci tworzą klasę piątą; nas, średniaków, jest około pięćdziesięciu, i jedni tworzą klasę trzecią, drudzy czwartą, do tych należę i ja - i wsłuchujemy się teraz w wywoływane nazwiska, mało się jeszcze znamy, wszakże przyjechaliśmy do Esfahanu przed niespełna tygodniem - a jeśli nawet