tylko dni do końca sezonu. Nienawiść mnie tak grzała, że byłam gotowa na wszystko. Mizdrzyłam się perfidnie i sępiłam od tego gnoja, ile się da. Dobra w tym byłam, to zostawiał mi czasem więcej, ale zawsze mówił, że to pożyczka. Srałam na te jego pożyczki. Miałam go gdzieś.<br>Skończył się sierpień i wszystkich jakby wymiotło, miasto prawie puste. Poobijałam się jeszcze parę dni i zwiałam. Wygrzebałam orzeszki, co do grosza, nic nie przepadło, papiery spod klombu wydłubałam i wsiadłam w pociąg do Szczecina. Znowu miałam tylko siatkę z rzeczami. Wszystko zostawiłam. Nie mogłam się pakować, &lt;page nr=217&gt; żeby mnie nie nakryli. Najcenniejsze drobiazgi