miał także Zyga. I my. Wszyscy mieliśmy z tego przyjemność. I trwało to nieskończenie długo... Potem poszliśmy do liceum. Zyga był mały, dziecinny i wstydził się swego dziecinnego ciała i niskiego wzrostu. Wstydził się także na wspólnych piątkowych kąpielach, którymi kończyła się piątkowa lekcja wuefu, że jego członek jest nadal siusiakiem, a nad nim łono świeciło wciąż białą, niezarośniętą niewinnością. Widać rycerski stan wciąż jeszcze wymagał czystości. Rozdzielono nas do innych klas i spotykaliśmy się w pociągu. Zyga nie znosił, kiedy - folgując pragnieniu dorosłości - zaczynałem za wiele gadać, mądrzyć się, a zwłaszcza kiedy próbowałem wchodzić w dysputy albo sprzeczki z dorosłymi