jak wszyscy" - w pajęczynie, mimo wszystko staje (a to już nie "jak wszyscy") po stronie pająka. Po stronie silniejszego. Nie tylko staje po jego stronie, ale z nim współpracuje, czerpiąc z tego zupełnie jednoznaczne profity (od miękkości pajęczyny blisko już do "miękkich mórz kariery" z wiersza "Połów"). Wciągany "ozorami dywanów" (skądinąd sugestywny obraz poetycki), daje się bez oporu wciągnąć, przełknąć, strawić i wydalić - choć czy tak wiele męstwa potrzeba, aby po prostu na dywany nie wstępować? Zło zostaje wyolbrzymione i zdemonizowane, przedstawione w postaci złowieszczego pająka, czy irracjonalnie niezwalczonego "wiatru przeciwnego, który z nóg nas ścina" (s. 62): nie nowy to