jestem pewien, w jaki sposób pan kapitan zgubił skarpetkę? Nie chciałbym się teraz przez czas dłuższy, męczyć niepewnością".<br> "Bardzo dobrze, że pan pytać, zamiast męczyć. Ja mieć długie buty. Żeby łatwo było wkładać, mieć szerokie cholewy. Jak stać na mostku, to zimno wchodzić przez cholewy, to ja okładać nogi ciepłą skarpetka w cholewa. Już pan rozumieć?"<br> "Tak, panie kapitanie, bardzo dziękuję. Jestem już teraz wszystkiego pewien".<br> I tak jako czwarty oficer na parowcu "Polonia" rozpocząłem samodzielne wachty z uroczą dla mnie alternatywą - możnością proszenia kapitana o wyjaśnienie. Przez cały czas pływania z kapitanem Knoetgenem SKARPETKA była jedynym powodem do wyjaśnienia. (s