długi czas służył w nauce system Ptolemeusza (rys. 2.3). Ziemia umieszczona była w środku układu, a planety i Słońce okrążały ją po skomplikowanych torach. System ten odznaczał się dużą poglądowością. Fakt, że układ odniesienia, w którym opisywaliśmy ruchy ciał niebieskich, był związany z Ziemią, powodował, że ruchy obserwowane na sklepieniu niebieskim były bardziej zrozumiałe, nawet mimo skomplikowania ich torów w przestrzeni.<br>Kopernik przeniósł ten punkt odniesienia geometrycznie z Ziemi do Słońca. Teraz planety i Ziemia wśród nich poruszały się po stosunkowo prostych orbitach, niemal kołowych, dokoła centralnie umieszczonego Słońca (rys. 2.4). Obraz stawał się jednak mniej jasny, mniej poglądowy. Teraz