przepaści kilka kroków.<br>Wychyliłam się, patrzę w dół: gdyby tam runąć, pewna śmierć.<br>Uklękłam i zaczęłam powoli osuwać się na skraj zbocza, szepcząc modlitwę: - Boże, odpuść mi moje grzechy, a jeśli się ośmielę i popełnię jeszcze ten grzech ostatni Bóg widział, że nie miałam już innego wyjścia.<br>Nie, nie chciałam skoczyć w urwisko, ale z tych kęp zeschłej trawy nad przepaścią mogłam się lada chwila ześliznąć, wiedziałam to i kusiłam los, szłam na kolanach, skrawek po skrawku, z modlitwą Tak, Wielebni Ojcowie, z bluźnierczą modlitwą na ustach szłam skrawek po skrawku, coraz niżej, i poruszyła się jedna kępa, a ja się