pierwszą minut trzydzieści pięć.<br>Sądzę, że nie popełniłem błędu - pomyślał.<br>Na niskim stoliku zobaczył duży wazon. Wymarzone miejsce na ładunek wybuchowy. Z tego pokoju nikt nie wyjdzie z życiem!<br>Gdy wszystko już było gotowe, ruszył ku drzwiom, ale właśnie w tej chwili usłyszał szczęk zamka. Miał zaledwie tyle czasu, by skoczyć za kolorową zasłonę na drzwiach balkonowych.<br>Weszła Ingrid Kield. Kloss widział ją przez szparę. Spojrzał na zegarek: piętnaście minut życia. Tyle jej zostało! A on?<br>Teraz pomyślał o sobie. Przecież on także nie opuści tego pokoju... Sądził, że Ingrid podejdzie do telefonu, ale ona opadła na krzesło, widział jej plecy