drugiej swój wieczny ołówek.<br>W przedpokojach i u bram wejściowych sześćdziesięciu żołnierzy, z bagnetami na karabinach, czekało, każdej chwili gotowych do interwencji. Byli to najbardziej fanatyczni milicjanci z całych Włoch, &lt;foreign&gt;moschettieri del Duce&lt;/&gt; - muszkieterzy Wodza. Wystarczyło jedno słowo, żeby na zawsze zmusić do milczenia Grandiego i jego zwolenników.<br>Ale Mussolini skonsternowany, niepewny - nie decydował się na ten krok.<br>Potem Federzoni, prezydent Królewskiej Akademii, przeprowadzał paralelę pomiędzy tą wojną, a poprzednią. Jego wnioski były dalekie od uznania dla Mussoliniego. Bottai, przywódca syndykatów - faszystowskich "związków zawodowych" - mówił o niezadowoleniu i wrzeniu wśród robotników. Potem przyszła kolej na Di Marsico, ministra sprawiedliwości, który atakował