nie będzie sztuka, lecz tylko własna osoba"&lt;/&gt; (F 79).<br>A przecież jeszcze niedawno szczęściem artysty było raczej - zniknąć w dziele!... "Własna osoba" jest sednem przewrotu, jaki - prostymi słowy - proponuje Gombrowicz. Impulsem artystycznej działalności jest chęć podobania się, w szerokim znaczeniu zaciekawiania, podziwiania, naśladowania itp. Sztuką uczciwą będzie taka, która nie skrywa "własnej osoby" pisarza. Pamiętajmy jednak, że Gombrowicz nie jest Narcyzem:<br>Narcyz podobał się sobie, nie szukał świadków. Tymczasem "własnej osobie" Gombrowicza śmiertelnie potrzebne są inne osoby: dopiero one go zbudują, utwierdzą w istnieniu... Literatura jest zatem grą komunikacyjną między pisarzem a czytelnikiem. A malarstwo? Muzyka? Tu Gombrowicz milknie, ratując się