międzynarodowe koleżeństwo niewoli. Ale do Suzanne nie można. Właściwie inni mogą, tylko ja specjalnie nie mogę. Podoba mi się tak bardzo, że obawiam się, że w moim zbliżeniu musiałoby być coś jaskrawo odbiegającego od koleżeństwa, co mogłoby ją obrazić. Suzanne pewnie to odczuwa, bo chodzi zawsze z książką, którą się skrywa przede mną, ilekroć przechodzę.<br>&lt;page nr=49&gt; Przechodzę często i zupełnie mimochodem. Ludzie przechodzący tutaj obok siebie niekoniecznie pozdrawiają się albo uśmiechają się do siebie, ale w każdym razie nawiązują między sobą obojętny kontakt mijania. My oboje mijamy się tak, jakby nikogo nie było, jakby szło się samemu pustym korytarzem. Czasami robię się