indywidualność Piotra (1682-1725) i wykorzystanie przezeń nieograniczonego charakteru carskiej władzy nad państwem i Kościołem sprawiły, że "europeizacja" Rosji została dokonana w sposób szybki, gwałtowny i powierzchowny. Trudno jednak przecenić znaczenie tego faktu w historii Rosji.<br><br>&lt;tit&gt; V. Wielka metamorfoza&lt;/&gt;<br><br>Osobowość Piotra - genialnego samouka i nie cofającego się przed niczym reformatora - skupia od dawna uwagę historyków, literatów, psychologów, a także polityków, szukających w nim wzoru dla własnego postępowania. Nie sposób przecenić jego osobistą rolę w dziele reformy społeczeństwa rosyjskiego. Świadomość zacofania Rosji i przekonanie o konieczności wydobycia jej z tego zacofania łączyła się u niego z instynktownym wyczuciem dróg realizacji tego celu