linie. Pierś podniosła się równo, prawie nieznacznie. Usta poruszyły się znowu. Kalias pochylił się, aby usłyszeć.<br>- Jaskółka... jaskółka... - ledwie dosłyszalny szept.<br>Czyżby Aratos tracił przytomność? Kalias zaniepokoił się i gorączkowo zaczął przypominać sobie wiadomości o jaskółkach.<br>- Jaskółki przylatują wiosną - zaczął powoli.<br>Powieki chorego zatrzepotały niecierpliwie. Znów poruszył wargami.<br>- Śpiewaj...<br> Ponowny skurcz bólu wykrzywił mu twarz. I Kalias w tej chwili zrozumiał.<br> Jaskółeczka leci, leci, <br>Już na dworze słonko świeci.<br> Zaśpiewał drżącym, niepewnym głosem. Coś jakby uśmiech pojawiło się w kącikach ust umierającego. Pogoda zstąpiła na czoło.<br> Jaskółeczka przyleciała, <br>Wierzchem czarna, spodem biała, <br>Wynoś, wynoś placek spory <br>Z pełnej komory, <br>Wynoś wina