się przekształcają?<br>Analizując pięć przykładów - uniwersytetów w Warwick i Strathclyde (Wielka<br>Brytania), Twente (Holandia), Chalmers (Szwecja) i Joensuu (Finlandia) -<br>Clark ujmuje ich strategie w pięć podstawowych zasad organizacyjnych:<br>wzmocnienie centrum sterującego, rozszerzenie powiązań z otoczeniem,<br>zróżnicowanie źródeł finansowania, pobudzenie jednostek podstawowych i<br>ożywienie kultury przedsiębiorczości.<br>Tradycyjnie piętą Achillesową uniwersytetów była słaba samosterowność. Gdy<br>ich struktura stała się bardziej rozbudowana, a tempo zmian coraz większe,<br>słabość ta zaczęła być jeszcze bardziej dokuczliwa. Uniwersytety o długiej<br>tradycji lub uczelnie kształcące elity, jak francuskie Grand Ecolles, mogą<br>dłużej niż inne polegać na reputacji lub politycznej sile przebicia.<br>Uczelnie młode, które nie zyskały jeszcze renomy