tak dalej. Później, później... On i ona, tak wtedy myśleli i... I nic z tego nie wyszło. Codzienność okazała się mikroskopem, pod którym wady zmieniały się w kalectwo, a niepotrzebne słowa w kłamstwa. Nie do zniesienia! Minęło parę miesięcy i nagle spostrzegli, że tak zwana miłość stała się zwykłą chemią, słabnącym monologiem hormonów. Cztery razy w tygodniu... dwa razy w tygodniu... raz na miesiąc... Kiedyś była święta, teraz byle jaka. Ich plecy coraz częściej gapiły się na siebie, gdy nadchodziła noc. Może należało poprzestać na magii przedwtajemniczenia. Przecież na początku wystarczyło dotknąć włosów, musnąć pierś, palcami ostrożnie wędrować po udzie, czuć