takie identyczne szczegóły, jak wypuszczenie na wolność kruka i gołębia, góra, na której osiadła arka, czas trwania potopu oraz morał opowieści: ukaranie ludzkości za grzechy i ocalenie bogobojnego człowieka. Oczywiście są także różnice. Sumeryjski Noe nazywa się Ut-napisztim, w prawzorze mitu mamy do czynienia z mnóstwem bogów obdarzonych wszelkimi słabostkami ludzkimi, a w Biblii potop sprowadza na ród ludzki Jahwe, stwórca świata przedstawiony w majestacie swej potęgi. Przeróbka mitu w duchu monoteistycznym pochodzi zapewne z czasów późniejszych, a swoje ostateczne religijne i etyczne pogłębienie zawdzięcza przypuszczalnie redaktorom z kół kapłańskich.<br>Doświadczony historyk wie, że legendy są często upoetyzowaną historią, że