w momentach faktycznego uchwycenia samolotu w wiązkę energii elektromagnetycznej pokładowej stacji radiolokacyjnej atakującego myśliwca przeciwnika.<br>W początkach lat 60-tych nastąpił znaczący skok nie tylko ilościowy, ale przede wszystkim jakościowy w rozwoju systemów obrony przeciwlotniczej. Do wyposażenia wojsk wprowadzono nowe środki radiolokacyjne, środki rozpoznające w podczerwieni i zastosowano nowe techniki śledzenia celów powietrznych. Cały wysiłek konstruktorów lotniczych musiał zmierzać do uzyskania zdecydowanie innych niż dotychczas możliwości zapewniających skrytość działań załóg rozpoznawczych. w projektowanych w tym czasie nowoczesnych konstrukcjach lotniczych (TR-1, F-117) znacznie szerzej zaczęto stosować kompozytowe materiały, mocno pochłaniające lub znacznie osłabiające sygnały powracające do anten stacji radiolokacyjnych, albo