miłosną chwilę z piękną nieobecną. Poniżające i nie do wybaczenia!<br>Kwadrans po radiowym hejnale Małgorzata zdejmuje kitel.<br>Szatniarka podaje magister Małgorzacie futrzaną kurtkę, lisią czapę, moherowy szal.<br>Do wyjścia prowadzi "panią Twardowską" korytarz ciemny i milczący.<br>W połowie drogi Małgorzata nagle przystaje.<br>Osacza ją senna zmora: spamiętana z noworocznych odwiedzin, ślepa i martwa twarz Grzegorza.<br>Kogo dzisiaj spotka i kto dz iś ją przywita?<br>Małgorzata znów wchodzi w jasność dnia, uśmiecha się, rusza w stronę kliniki. Odwiedzić najbliższego z najbliższych, jedynego z jedynych.<br>Idzie przeciw słońcu krokiem lekkim i tanecznym.<br>Mróz śpiewa pod stopami, barwi policzki.<br>Tropem dzisiejszej Małgorzaty znów biegną