na spacer i karmiła - dużo jest roboty <br>przy takim dziecku! <br><br>Bardzo mi się podobało, że mama tak mówi, bo zabawa <br>stawała się od tego jakaś zupełnie prawdziwa, a Jasia <br>coraz bliższa i droższa. Wieczorem brałam ją do <br>siebie do łóżka. Spała przytulona do mnie ufnie <br>z opuszczonymi długimi rzęsami, taka śliczna, że <br>już naprawdę nie wiedziałam, czy jest ładniejsza w dzień, <br>czy w nocy! <br><br>Ale nie wiadomo skąd i kiedy w moją zabawę z mamą <br>zaczął się wsączać niepokój. <br><br>Na herbatę przychodzili teraz codziennie wujowie i ciotki, których <br>się dawniej tylko bardzo rzadko widywało, i wszyscy żegnając <br>się z mamą mówili